Ενοχές…

 

Ξύπνώ μέσα στο ψυχρό μου δωμάτιο της μνήμης
Μια άλλη μέρα που περιμένω
‘Αλλά η Εξαργύρωση με αφήνει ελεύθερο
Μακριά και άχρηστη αναμονή
Μνήμες έρχονται στο μυαλό μου
Ενοχή μέσα στην καρδιά μου

Αιώνια αμαρτωλή αμαρτία
Τα βασανιστήρια δεν σταματούν ποτέ
Δεν μπορώ να συνεχίσω
Θα ήθελα να σκέφτομαι
Είναι μόνο ένας εφιάλτης σε ένα όνειρο
Τόσο δύσκολο να αισθάνεσαι ένοχος
όσο εύκολο ειναι να αισθάνεσαι αθώος

Πεθαίνωι μέρα με τη μέρα
Ασυνείδητη ζωή όταν δεν υπάρχει μοίρα
Ασπρόμαυρες αποχρώσεις του γκρίζου
Αν μπορούσα να γυρίσω πίσω στο χρόνο
Αν μπορούσα να αλλάξω αυτό που έκανα λάθος
Αν μπορούσα να ζήσω τη ζωή μου…