Σφυρηλατήσαμε τον ήλιο και την άμμο μας,
Οι ιστορίες, τα ψέματα και ο θόρυβος
Ρέει χωρίς παύση
Μας αρπάζουν τις ψυχές μας
Καθώς ο φόβος τυφλώνει το φως της ημέρας,
Σοβαρές συνέπειες από την εξωπραγματική νύχτα
Το σκοτάδι μας δημιουργεί τους τοίχους.
Η συγκέντρωση των ψυχών
Διασχίζοντας τις πόρτες της θνησιμότητας
Περνάμε στα τυφλά μυαλά μας
Για να δούμε τη ζωή μέσα από τα μάτια μας
Εξαντλημένοι από τις κραυγές της αλήθειας
Καθώς ο φόβος τυφλώνει το φως της ημέρας,
Μέσα από την ομίχλη της μνήμης
οι εικόνες προβλέψιμες.
Χωρίς νόημα ή σημασία
μας κοσμούν με βρωμιά
Παγιδευμένοι σε ένα σώμα που επιθυμούμε για ελευθερία και εξέγερση
Αναζητάμε τη μοίρα ενώ κρύβεται πίσω από το μυαλό μας
Σε αγωνία, αιώνια
Από την ουσία άγνωστων αστεριών
μόνοι και καταδικασμένοι σε αυτόν τον περίεργο κόσμο
Σε αγωνία, αιώνια.
Από το σταυρό της ανθρώπινης ύπαρξης
Τραγουδάμε για τον εαυτό μας αυτό το θυμωμένο requiem
Πρόσφατα σχόλια