Μια νύχτα μαύρης
αβύσσου επέστρεψε
στα χείλη μου.
Για τις στιγμές που σε ξέχασα
Οι δρόμοι όπου περπατώ
Έχουν φτερά
που θέλουν να κόψουν
Κάθε μία από τις εικόνες
που φέρνω μαζί μου
για αυτό το ταξίδι.
Οι σκιές μου λένε
Ότι είμαι εντελώς άδειος
Και ότι οι επιθυμίες μου
είναι νεκρές.
Όπου έχω κρυφά λόγια
Μικρά αστέρια που μια μέρα
Θα σου μιλήσουν
για τις
λέξεις που είχαν παγώσει
ανάμεσα στα χείλη μου.
Η ομίχλη εισέρχεται στα όνειρά μας.
ως ένα ορατό μέρος του πουθενά
γυμνή στη χλόη
γέννημα
ενός ημιτελούς ανέμου
και το ψιθυριστικό βάρος
ενός κρυμμένου κενού
τροφοδοτώντας τα φάσματα
με παρασιτικές επιθυμίες.
και οι απόντες σκιές μεγαλώνουν…
Πρόσφατα σχόλια