Αφύλακτες διαβάσεις
της ψυχής μας υπερβάσεις.
Σου άφησα λόγια εκεί που υπάρχεις
Η αδικία ήταν μια διέλευση,μια πομπή
όπου κουβαλούσαμε γυμνούς σταυρούς και σκλάβους.
Καταλάβαμε τον εγωισμό
συμβάλλαμε στην αποφυγή του πόνου.
Πιστεύαμε ότι η ζωή ήταν μια σειρά σειριακών χαρακτήρων
όπου αφήσαμε το σενάριο
αλλά τότε αναγκαστήκαμε να μείνουμε μόνοι
για να περπατήσουμε στο σχοινί
χωρίς δίχτυ ασφαλείας
μαγνητίζοντας την πυξίδα και το κέντρο μας.
Σε βλέπω να μεγαλώνεις ακατάστατα μέσα στα μάτια μου.
Σε βλέπω να επεκτείνεσαι επαναλαμβανόμενος στην κατάβαση μου.
Ξεθωριάζω, στις ρίζες της ελευθερίας σου.
Έσπασες την κοιλότητα των κρυφών γραπτών.
Μου έμαθες, ότι η ζωή δεν σταματά
ότι η ζωή επεκτείνεται ότι είμαστε πληρότητα.
Ελάχιστα αντικείμενα και ορίζοντες.
Copyright ® Evaggelos Iliopoulos
All Rights Reserved
Πρόσφατα σχόλια