Υψώσαμε τον ήλιο
σε γκρι βροχερά πρωινά,
σε κεντημένες σιωπές
χωρίς λόγια
στην ακούσια απουσία των
προσώπων.
Κοιμηθήκαμε απαλά από την αύρα
της θάλασσας στην ανάσα
του χρόνου εκεί στις κρύες
πέτρες των λέξεων των
χαμένων υποσχέσεων
των μεθυσμένων κραυγών
στη διαταραχή των διαδικασιών
των συνεχιζόμενων επαναστάσεων.
Γίναμε φυγάδες
από βαρετές πρακτικές,
τόσων στείρων προσευχών
όσο και των κωφών όρκων.
Και στο άπειρο της ψυχής
οι χειρονομίες πεθαίνουν
με κάθε στριμμένο βλέμμα αναχώρησης.
Copyright ® Evaggelos Iliopoulos
All Rights Reserved
Πρόσφατα σχόλια