Υψώσαμε τον ήλιο
σε γκρι βροχερά πρωινά,
σε κεντημένες σιωπές
χωρίς λόγια
στην ακούσια απουσία των
προσώπων.
Κοιμηθήκαμε απαλά από την αύρα
της θάλασσας στην ανάσα
του χρόνου εκεί στις κρύες
πέτρες των λέξεων των
χαμένων υποσχέσεων
των μεθυσμένων κραυγών
στη διαταραχή των διαδικασιών
των συνεχιζόμενων επαναστάσεων.
Γίναμε φυγάδες
από βαρετές πρακτικές,
τόσων στείρων προσευχών
όσο και των κωφών όρκων.
Και στο άπειρο της ψυχής
οι χειρονομίες πεθαίνουν
με κάθε στριμμένο βλέμμα αναχώρησης.

Copyright ® Evaggelos Iliopoulos
All Rights Reserved

Ωδές ψυχοσωματικές από σκιές νεκρές… βαναύσως ποδοπατημένες από αδιόρατες αποπλανημένες ομορφιές… Ιστορία έχουν ακροβατική κι άλαλα αποτυπώματα φωτοσυνθετικά.Δοκιμές εκφραστικών δυνατοτήτωναπό περίτεχνες γλωσσικές φόρμεςόνειρα, βιώματα, ιδέες κι αισθητικές συγκινήσειςτης οδύνης των αποχωρισμών.Απηχήματα, παρεστιγμένα, που αναφέρονται σε κρυφοστοχασμούς,ακριβομνήμες ζωής και μελωδικά απόστιχα, για νυχτερινά ονειροβατήματασε ένα πολυδαίδαλο κι αισθαντικόσύμπλεγμα συναισθημάτων. Μας κάνουν κοινωνούς όλων όσων γοητεύουν και χωρίς να μας ρωτήσουν, μας εκδίδουν εισιτήριο να συνταξιδέψουμε μαζί τους από το χθες στο σήμερα με οδηγό και σύμμαχο το χρόνο.

Copyright ® Evaggelos Iliopoulos
All Rights Reserved

Ακολουθούμε όλη τη νύχτα αδιάφοροι
σε όλους τους θορύβους που εκρήγνυνται
την αυστηρότητα της σιωπής.
Έχουμε στις λαβές μας το ξυράφι αιχμηρό.
του χρόνου δακρύρροια μπροστά μας
το τούνελ της αιωνιότητας.
Πάμε όπου μας πάει να αποπλανήσουμε την απόδραση.
Αλλά στην ανένευτη αναταραχή
από τα χέρια, υπάρχει μια άλλη χειρονομία,
πιο λεπτή, η οποία προϋποθέτει
σημάδια αποπλάνησης,
για να προβλέψουμε τη γυμνότητα του σώματος.
Θέλουμε να εντοπίσουμε τη μοίρα των πουλιών.
που φέρνουν το φως της αυγής γδαρμένο στα φτερά τους.
Γράφουμε για τη θάλασσα σαν να ήταν απλά η λέξη
Όταν ήμασταν παιδιά, είχαμε χάρτινες βάρκες.
Τώρα, από ανήσυχη καρίνα, τα πλοία πονάνε
πεθαίνουν στην παραλία, κύμα μετά το κύμα,
σε ένα πικρό εξόδιο αντίο
στην έκκληση των κοραλλιών.

Copyright ® Evaggelos Iliopoulos
All Rights Reserved

Αφύλακτες διαβάσεις
της ψυχής μας υπερβάσεις.
Σου άφησα λόγια εκεί που υπάρχεις
Η αδικία ήταν μια διέλευση,μια πομπή
όπου κουβαλούσαμε γυμνούς σταυρούς και σκλάβους.
Καταλάβαμε τον εγωισμό
συμβάλλαμε στην αποφυγή του πόνου.
Πιστεύαμε ότι η ζωή ήταν μια σειρά σειριακών χαρακτήρων
όπου αφήσαμε το σενάριο
αλλά τότε αναγκαστήκαμε να μείνουμε μόνοι
για να περπατήσουμε στο σχοινί
χωρίς δίχτυ ασφαλείας
μαγνητίζοντας την πυξίδα και το κέντρο μας.
Σε βλέπω να μεγαλώνεις ακατάστατα μέσα στα μάτια μου.
Σε βλέπω να επεκτείνεσαι επαναλαμβανόμενος στην κατάβαση μου.
Ξεθωριάζω, στις ρίζες της ελευθερίας σου.
Έσπασες την κοιλότητα των κρυφών γραπτών.
Μου έμαθες, ότι η ζωή δεν σταματά
ότι η ζωή επεκτείνεται ότι είμαστε πληρότητα.
Ελάχιστα αντικείμενα και ορίζοντες.

Copyright ® Evaggelos Iliopoulos
All Rights Reserved

A sea of frustration deep inside me
emptiness they find
pressures increase on flesh
excruciating pain….
the silence looms before us
while bodies pile in hundreds,
free from the gift of life.
Drown in misery
deadly inner sense
this place of doom
doomed to own
eternal punishment for all time.