This world has no use for My light, Exhuming fear- Enticing those Darkened footsteps Into a realm Unspoken, Unfathomable- Lest ye be spirit, Or myself- Creeping along Forest floors Chasing moonlight, Feeling the icy Fingers claw At thy sanity- A journey home ‘Tis not within The grasp of These demons, Instead bringing Blackest thoughts …

Continue reading

  Search through darkness, light That flame-  Hear the voices Call the names of Those who never could Get by, Screaming ‘cross this Tainted sky… Spirits sipping Shrill of shrew, Fairies dance past Midnight blue While speaking colors Paint the sky, Stinging welts To satisfy… I walked up to A stairway down, Rapped on the …

Continue reading

  Walk this way, Stay behind tomorrows footstep, child of midnight-  Dance between moonbeams scattered across your darkened Realm of stone… Lines scratched into This rocky surface Glow under gypsy Shoes – Stars wander still, Never crossed- A human quill, Piper of those Measured words- Dropping hints That seem absurd… Fading rhythm, this Clacking train …

Continue reading

  Kοιτάζοντας το πρόσωπο του πατέρα χρόνο… θρηνώ την απώλεια καθώς τα χέρια του σαρώνουν τη ζωή σε δευτερόλεπτα… Ο κόκκινος ήλιος του Νότου, κυνηγάει το σούρουπο, πέφτοντας μέσα στη νύχτα, Ενώ το φεγγάρι παίζει κρύψει και αναζητά με την αυγή-έναν κόσμο που γυρίζει στο διάστημα… Οι χτύποι της καρδιάς στέλνουν κύματα πέρα από την …

Continue reading

  Επιστροφή στο μαύρο Πίσω εκεί που ανήκω Να είσαι με τις σκιές Πίσω στο σκοτάδι Εκεί που ανήκω Και άκου το τραγούδι μου. Χωρίς θλίψη. Καμία χαρά Χωρίς αγάπη Μόνο το πνεύμα. Το Πνεύμα της ησυχίας Το Πνεύμα της ειρήνης Ίσως τα λόγια μου να στεγνώσουν. Ίσως τα χρώματά μου να σβήσουν στο μουντό …

Continue reading

  Ο άνεμος είναι ακόμα, αλλά και πάλι, κάτω από το παράθυρο. Μια πικρή ανατριχίλα μπαίνει στο μοναχικό μου δωμάτιο. Κοιτάζω έξω από το παράθυρο, όλα τα φύλλα είναι καφέ. Καθώς σκοτώνω τον χρόνο ακούω γυαλί να σπάει δίπλα. Ακολουθείται από μια κραυγή, ακούω προσεκτικά Όπως βλέπω έναν άντρα σε μια κουκούλα με ένα ματωμένο …

Continue reading

  Αυτές οι λέξεις ακούστηκαν σε σιωπηλές ώρες. Ο ποιητής δεν κοιμάται ποτέ. Δείξε μου την ψυχή σου, το πνεύμα τραγουδάει. Ούρλιαξε μέχρι να ακουστούν τα λόγια σου, απήγγειλε, Που στο χρόνο. Στείλε τις γραμμές σου στον άνεμο. Στείλε τους στίχους σου για το καλό ή το χειρότερο. Αίμα και δάκρυα αυτο διαμάχης, μια ζωή …

Continue reading

  Οι μακρινοί ψίθυροι φωνάζουν στην ψυχή μου Τα φαντάσματα σέρνουν τη νύχτα Θέλουν το μυαλό μου, θέλουν το φόβο μου Γιατί είμαι περιτριγυρισμένος από αυτή τη σκοτεινιά Μπορώ να ακούσω τη μπαλάντα της μοίρας μου Εσείς και εγώ πάντα θα συγκρουόμαστε, Είμαστε και οι δύο αδυναμίες Άγριες καρδιές που ανεβαίνουν ψηλά. Για την αυτοκτονική, …

Continue reading

  Σκοτάδι ντυμένη η ψυχή σου Μέσα στη σιωπή της νύχτας Στερεά εύθραυστη κινείτε  σε χωρους του αχώρητου Βαθιά μέσα στα δάση πλάσματα ντυμένα με τον φόβο και την αιώνια κατάρα κινούνται και δολοφονούν με ψυχρότητα οτι βρεθεί στο δρόμο τους. Η ψυχή σου δεν μπορεί να αποδώσει αγάπη γιατί ποτέ δεν την έλαβες απο …

Continue reading

  Απειθώ στην αβεβαιότητα του χρόνου και παγιδεύω τις ταυτολογίες της φυλακής μου. Προϋπάρχω της συνάφειάς μου και διαταράζομαι απρόθυμα από τις καταρρίψεις θεμελιωδών μεγεθών. Ψευδολογώ και αδιάλειπτα καταμετρώ την απαθή διατίμηση της αταραξίας μου δραπετεύοντας έτσι, την απομόνωση της παρουσίας σου.