Lexidromion – Σελίδα 8

Παρέμεινες στη σκιά της πυραμίδας των ψεμάτων που δημιουργησες. Οι εποχές αλλάζουν άνθισε η άνοιξη, που την πήρε το καλοκαίρι, ήρθε ενα χρωματισμένο φθινόπωρο και μετά ένας χειμωνας γυμνός. Και εσύ έριξες τα φύλλα σου στην γουρνα της ψυχης σου για λίπασμα Παρακολουθώντας τη ρύθμιση της σκόνης, κατά μήκος του δρόμου εκκαθάρισης, Και πάλι οδήγησες …

Ποτέ ξανά

Έμαθα για την αγάπη μιά φορά στις άκρες των τρυφερών δακτύλων, στην άκρη των αρωματισμένων ώμων ντυμένη με μαργαριτάρι και δαντέλα, αλλά έχασα την αγάπη πολύ σύντομα με το χτύπημα των φαύλων γλωσσών μια αγαπη που άργησε να σφυρηλατηθεί πάνω στο αμώνι των αναμνήσεων Η αγάπη τους ήταν εκεί μέσα μου μια αγάπη δανεική …

Αγρια οργή

Καλώς ήρθατε στη θάλασσα της τρέλας μας Ένα μέρος όπου τίποτα δεν είναι πραγματικό Ο ήχος είναι το οδηγό φως Η μηχανή του χρόνου οργή! Αυτή είναι η δύναμη μας. Άγρια οργή! «Γιατί αυτός είναι ο τρόπος που θέλουμε να παίξουμε άγρια οργή! Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο οι καιροί αλλάζουν Άγρια οργή! …

Θύμηση

Μεσάνυχτα Τσιμουδιά. Έχασε το φεγγάρι τη θύμηση του; Χαμογελάει μονάχη.. Στο φως του δρόμου τα πεσμένα φύλλα μαζεύονται στα πόδια μου και ο άνεμος αρχίζει να μουρμουρά.. Ολομόναχος στο φως του φεγγαριού Μπορώ να χαμογελώ στις μέρες του παρελθόντος Η ζωή ήταν όμορφη τότε Θυμάμαι την εποχή που γνώριζα τι θα πει ευτυχία Η …

Λέξεις της σιωπής

Γράφουν για πόνο σαν να ήταν χρώμα. Όπως και αν μπορούσαν να δουν την το σκοτάδι ανεβαίνει κατά μήκος του φεγγαριού ορίζοντας, και να σέρνετε το δρόμο του τα κοίλα οστά τους. Σαν να το νιώθουν να μάθουν να αναπνέουν μόνοι τους. Γράφουν για πόνο σαν να ήταν μια υπόσχεση. Όπως θα έπρεπε να …

Ροή του Χρόνου

H ζωή δεν είναι παρά ένα κενό όνειρο! Διότι η ψυχή είναι νεκρή που κοιμάται, Και τα πράγματα δεν είναι αυτά που φαίνονται. Η ζωή είναι πραγματική! Η ζωή είναι σοβαρή! μια σκόνη είμαστε που ρέει μέσα στην Κλέψύδρα. Δεν είναι η απόλαυση, και όχι η θλίψη, είναι ο σκοπός μας ή ο δρόμος …

Ηλυσιανά Πεδία

Με κοραλλιογενείς και λύκους χορεύουμε γύρω από τη φωτιά, κρυμμένοι βαθιά μέσα στο δάσος. Οι μάγισσες και τα ξωτικά λένε με τον ψίθυρο του δάσους τους θρύλους του αρχαίου αίματος των ηττημένων, που πίνουμε από τα αρχαία κέρατα των προγόνων μας, που ρέουν με την ομορφιά της νύχτας. Από τη μάχη, την τιμή και …

Για χάρη της Αγάπης…

Το φως του φεγγαριού, το σκοτάδι γύρω μου. Το τραγούδι των παιδιών της νύχτας όμορφο. Τώρα ήρθε η ώρα, οι σκέψεις μου είναι ελεύθερες. Η πείνα για τη σάρκα και το αίμα με οδηγεί προς τα εμπρός. Να τρώω τη σάρκα να πίνω το αίμα της ζωής βαθιά μέσα της – μέσα μου. Ταξιδεύοντας …

Γκρίζες σκιές

Στο δάσος της ρήξης μας, οι αισθήσεις μας συνθλίβονται και ονειρευόμαστε το σκοτεινό μας όνειρο. Μας αγαπούν – τους μισούμε Μας συγκαλούν – τους περιφρονούμε Μας εμπιστεύονται – τους γελάμε και τροφοδοτούμε τον εαυτό μας απο την σήψη των αποστημάτων απο τις πληγές τους. Όποιος είναι δυνατός και ελεύθερος στο πνεύμα του, θα λατρεύει …

Η κραυγή της σιωπής

Οδηγείται από τη δύναμη του μυαλού μου. Οδηγείται από το μίσος εναντίον της. Ο εχθρός κατευθύνεται από το χέρι μου. Ο εχθρός καταστράφηκε από την οργή μου. Είμαι η λεπίδα που σχίζει το σώμα. Εγώ είμαι η δύναμη που σας αναγκάζει. Οδηγείται από το μυαλό που με κλέβετε. Οδηγείται από εκείνους που δεν αναγνωρίζουν …