Φεβ 23

Έφυγε με ενα τίποτα …

 

Πέταξε από τη θάλασσα
Μια μεγάλη μάστιγα της μιζέριας
Ένα σμήνος από μοναχικές νύχτες
Ένα σκοτεινό τέλος στην μοναχική σου ζωή

Καθώς τα κύματα έτρεξαν στον
Ουρανό κατέρρευσε και κάλυψε τα πάντα η παλίρροια της σκέψης
Τα σύννεφα ξέσπασαν
Δεν μπορείς να κρύψεις μια ζωή ντροπής

Κάθε λέξη που είπε ήταν ψευδής
Δεν έδειξε ποτέ μια ποινή τύχης
Έφυγε με ενα τίποτα
δεν έκανε ήχο…

Φεβ 03

Σταροχώραφα της σκέψης

 

Σαν άγρια μαύρη θάλασσα χτυπιέται πάνω μου, η ζωή όλων των άλλων.
Οτιδήποτε μέσα στην θολή νυχτιά ισχυρίζομαι ο Θεός το μεταβάλλει.
Ο χρόνος μου, ειναι χρόνος μιας ανάστασης που κρατάει την θύμηση του Θανάτου
και όλων των περασμένων χωρίς την αίγλη του επέκεινα.

Ο κόσμος είναι ένα κάτοπτρο. Μια αντανάκλαση του έσω ιερού.
Είναι ποδηγέτης της σκέψης και αρχιτέκτονας του πεπρωμένου.
Οι υποσχέσεις του κόσμου μοιάζουν με σκιάχτρα τον αύγουστο που
φυλάνε τα σπαρτά και άσπαρτα σταροχώραφα της σκέψης περιμένοντας
τον αλωνάρη για τον θερισμό.

Απρ 22

Requiem

 

Σφυρηλατήσαμε τον ήλιο και την άμμο μας,
Οι ιστορίες, τα ψέματα και ο θόρυβος
Ρέει χωρίς παύση
Μας αρπάζουν τις ψυχές μας

Καθώς ο φόβος τυφλώνει το φως της ημέρας,
Σοβαρές συνέπειες από την εξωπραγματική νύχτα
Το σκοτάδι μας δημιουργεί τους τοίχους.
Η συγκέντρωση των ψυχών
Διασχίζοντας τις πόρτες της θνησιμότητας
Περνάμε στα τυφλά μυαλά μας
Για να δούμε τη ζωή μέσα από τα μάτια μας
Εξαντλημένοι από τις κραυγές της αλήθειας
Καθώς ο φόβος τυφλώνει το φως της ημέρας,
Μέσα από την ομίχλη της μνήμης
οι εικόνες προβλέψιμες.
Χωρίς νόημα ή σημασία
μας κοσμούν με βρωμιά

Παγιδευμένοι σε ένα σώμα που επιθυμούμε για ελευθερία και εξέγερση
Αναζητάμε τη μοίρα ενώ κρύβεται πίσω από το μυαλό μας
Σε αγωνία, αιώνια
Από την ουσία άγνωστων αστεριών
μόνοι και καταδικασμένοι σε αυτόν τον περίεργο κόσμο
Σε αγωνία, αιώνια.

Από το σταυρό της ανθρώπινης ύπαρξης
Τραγουδάμε για τον εαυτό μας αυτό το θυμωμένο requiem

Απρ 12

Μισές αναπνοές

 

Γεια σου!
Όλοι προσπαθούν να με προειδοποιήσουν
Ήταν δηλητήριο από την αρχή
Είχαμε μια αγάπη σαν τις ταινίες
Βάλτε ένα ξόρκι δεξιά στην καρδιά μου

Γεια σου!
Υποθέτω ότι ήμουν πολύ τυφλός
Ήμουν πολύ χαζός για να το δω
Δεν ήθελα να έχω δίκιο
Μάλλον δεν ήθελα να το πιστέψω

Ότι ήμουν πολύ αργός
Παρακολουθώντας τη ζωή απλά περάστε με
Γεια σου
Τώρα δεν πηγαίνω πουθενά
Είστε ο λόγος για τον οποίο

Είσαι κάτι σαν άγκυρα
Αυτό δε θα με αφήσει να φύγω
Είσαι κάτι σαν άγκυρα
Τώρα δεν μπορώ να αναπνεύσω
Δεν θέλω να πάω κάτω
Αν το κάνω, θα πνιγώ
Είσαι κάτι σαν άγκυρα
Δεν μπορώ να μην μπορώ

Τώρα καθόμαστε σε αυτό το τραπέζι
Με τίποτα δεν άφησε να πει
Πέστε ότι θέλετε να μείνετε μαζί
Αλλά νομίζω ότι είναι πολύ αργά
Ω
Γιατί θέλω απλά να είμαι ελεύθερος
Δεν μπορώ να το κάνω αυτό για πάντα
Οχι
Δεν είναι αυτό εγώ
Αξίζομαι κάτι καλύτερο

Αλλά ήμουν πολύ αργή
Παρακολουθώντας τη ζωή απλά περάστε με
Γεια σου
Και τώρα δεν πηγαίνω πουθενά
Είστε ο λόγος για τον οποίο

Είσαι κάτι σαν άγκυρα
Αυτό δε θα με αφήσει να φύγω
Είσαι κάτι σαν άγκυρα
Τώρα δεν μπορώ να αναπνεύσω
Δεν θέλω να πάω κάτω
Αν το κάνω, θα πνιγώ
Είσαι κάτι σαν άγκυρα
Δεν μπορώ να μην μπορώ

Πάρτε αυτές τις αλυσίδες από μένα
Δεν θέλω να πάω κάτω
Πάρτε αυτές τις αλυσίδες από μένα
Δεν θέλω να πάω κάτω
Πάρτε αυτές τις αλυσίδες από μένα
Δεν θέλω να πάω κάτω
Πάρτε αυτές τις αλυσίδες από μένα
Οχι όχι όχι όχι όχι

Είσαι κάτι σαν άγκυρα
Αυτό δε θα με αφήσει να φύγω
Είσαι κάτι σαν άγκυρα
Τώρα δεν μπορώ να αναπνεύσω
Δεν θέλω να πάω κάτω
Αν το κάνω, θα πνιγώ
Είσαι κάτι σαν άγκυρα
Δεν μπορώ να μην μπορώ
Αναπνέω

Φεβ 03

Ελα κοντά να σου μιλήσω

 

Ελα κοντά μην κάνεις πίσω, το χέρι κράτα μου στα σκοτεινά.
‘Ελα κοντά να σου μιλήσω γι’ αυτά που μέσα δε χωράνε πια.
Να με προσέχεις γιατί έχω πέσει χαμηλά, μάτια μου γλυκά να με αντέχεις.
Να με προσέχεις μέχρι να σηκωθώ ξανά, λίγο ακόμα μοναχά, μάτια μου γλυκά να με αντέχεις.
Έλα κοντά τον κόσμο κρύψε. τον κόσμο αυτόν που μου ζητάει πολλά.
‘Έλα κοντά μια σπίθα ρίξε να βγει από τη στάχτη μου ξανά φωτιά.
Πώς με αντέχεις, να με προσέχεις….